Ο ορισμός του μοντέρνου ψαροκυνηγού κατ' εμέ...

Ο υποβρύχιος κυνηγός κατάφερε να αποτελέσει κρίκο στην υποθαλάσσια ζωή (μάλλον στο θάνατο) μόνο εδώ και λίγες δεκαετίες.

Ο άνθρωπος σαν ον της υπερβολής, δεν θα μπορούσε και εδώ να μη βάλει με άσχημο τρόπο το χεράκι του. Έτσι εκμεταλλευόμενος στο έπακρο την τεχνολογία άρχισε να κάνει εκατόμβες ψαριών. Οι εικόνες από βάρκες γεμάτες με ανυποψίαστα θηράματα κάθε είδους και μεγέθους, πρόσφεραν αίγλη στους θύτες, έχοντας στο πλευρό τους αυλικούς που έμαθαν να επικροτούν το «περισσότερο» και όχι το ποιοτικότερο. Ο ειδικός τύπος από τη μεριά του με αυτά έβλεπε ότι πουλούσε κι αυτά προωθούσε.

Όμως στις μέρες μας η αναπόφευκτη τραγική μείωση των ιχθυαποθεμάτων στην ρηχή παράκτια ζώνη, ανάγκασε κάποιους ψαροκυνηγούς να αναθεωρήσουν πολλά πράγματα πάνω στο κυνήγι τους.
Θέλοντας να καταθέσω την ταπεινή μου άποψη στο ηθικό μέρος του «μοντέρνου» θα έλεγα πως μοντέρνος ψαροκυνηγός είναι αυτός που :



Σέβεται και αγαπάει τη θάλασσα.
Χρησιμοποιεί για το ψάρεμα μόνο τις φυσικές του δυνατότητες.
Έχει εγκαταλείψει το φακό.
Δεν ψαρεύει κατ΄ αποκλειστικότητα μέσα στις τρύπες.
Χορταίνει με λίγα ψάρια τα κυνηγετικά του ένστικτα.
Μπορεί και διαβάζει τα ψάρια που χτίζουν μικρά οικοσυστήματα γύρω τους και δεν τα ενοχλεί.
Δεν ψαρεύει ψάρια που δεν έχουν επιτελέσει τουλάχιστον 1-2 κύκλους αναπαραγωγής.
Δεν εκμεταλλεύεται μια συνάθροιση ψαριών που αφορά αναπαραγωγή.
Δεν μετράει τις ψαρευτικές ικανότητές του με άλλους συναδέλφους.
Δεν πουλάει τα αλιεύματά του και φυσικά τα καταναλώνει φρέσκα, πράγμα που σημαίνει δεν διαθέτει καταψύκτη για αποταμίευση θηραμάτων.
Δε χρησιμοποιεί δόλιους τρόπους για να σκοτώσει ούτε και για να προσελκύσει θηράματα.
Αποδέχεται μέσα στα χιλιάδες τετραγωνικά μίλια της θάλασσάς μας και λίγα θαλάσσια πάρκα.
Τον απασχολεί το αύριο της υποθαλάσσιας ζωής κι όχι το σήμερα.
Δε δικαιολογεί την κάθε ανοησία του με φτηνά επιχειρήματα.