Όταν οι μαύροι γίγαντες βραχώσουν.....

Στους φίλους που έφυγαν....

Όταν συμβαίνει να βραχώνει ένα μαύρο ψάρι το μόνο σίγουρο είναι πως κάτι δεν έχουμε κάνει καλά. Μπορεί να δηλώνει αδυναμία εξοπλισμού, απειρία, απερισκεψία, κακή εκτίμηση της απόστασης βολής και ενίοτε του μεγέθους του θηράματος, βιασύνη προκειμένου να κατακτήσουμε το τρόπαιο που θα μας κατατάξει (νομίζουμε) μεταξύ των μεγάλων (νομίζουν) του χώρου.

Η αλήθεια είναι πως το βράχωμα δε θα πρέπει να συμβαίνει ποτέ! Δυστυχώς όμως κάποιες φορές θα συμβεί. Τότε λοιπόν θα πρέπει να γνωρίζουμε κάποια πράγματα που θα μας βοηθήσουν να έχουμε ένα καλό τελικό αποτέλεσμα και για το ψάρι αλλά περισσότερο για μας, επιστρέφοντας τον εαυτό μας σώο και αβλαβή εκεί που οι δικοί μας περιμένουν να επιστρέψουμε........



Τι σημαίνει βράχωμα; Είναι πιθανό οι καινούργιοι φίλοι του υποβρύχιου κυνηγιού να το έχουν ακούσει αλλά να μη καταλαβαίνουν για ποιο πράγμα μιλάμε. Όταν λοιπόν έχουμε χτυπήσει ένα ροφό σε όχι καίριο σημείο, τότε αυτός έχει τη δυνατότητα να εισχωρήσει σε ένα στενό σημείο του θαλαμιού του που πολλές φορές ίσα που τον χωράει και εκεί να ανοίξει τα βραγχιακά του επικαλύμματα και να ορθώσει τα ισχυρά ραχιαία αγκάθια του ακουμπώντας τα στην οροφή του σημείου που κατέφυγε. Με λίγα λόγια να στριμωχτεί σε αυτή τη στενωσιά και τεχνικά να διογκώσει το σώμα του, αντιστεκόμενος με αυτό τον τρόπο στον δύτη που προσπαθεί να τον τραβήξει βίαια έξω.

Αναζητώντας λοιπόν νέοι φίλοι μου το πρώτο σας αξιόλογο μαύρο, έχετε κατά νου πως δεν είναι αρκετό μόνο να το δείτε, ούτε καν να το πετύχετε σε κάποιο σημείο του σώματός του. Θα πρέπει να ευνοήσουν όλες οι συνθήκες για να σας συνοδέψει από την πρώτη κιόλας βουτιά σας στην επιφάνεια.
Τα μεσαία δε μεγέθη ψαριών 5 - 10 κιλά έχω παρατηρήσει πως βραχώνουν ευκολότερα και μάχονται για τη ζωή τους με περισσότερο πείσμα από τα μεγαλύτερα του είδους.

Κατά το παρελθόν έχουν αναφερθεί ξεβραχώματα με τη βοήθεια γρύλλων αυτοκινήτων, λοστών για μετακίνηση ογκόλιθων και ακόμα πριόνισμα μέρους των βραχωμένων ροφών, έτσι για να μη φύγουν οι χασάπηδες από τη θάλασσα χωρίς λίγο φαγητό.
Δε ξέρω τι πιστεύετε εσείς αλλά για μένα αυτό δεν είναι υποβρύχιο κυνήγι. Ίσως να είναι κάτι άλλο αλλά υποβρύχιο κυνήγι δεν είναι με τίποτα!!!

Όταν εντοπίσουμε ένα μεγάλο μαύρο και πριν επιχειρήσουμε να το συλλάβουμε , θα πρέπει να εκτιμήσουμε πρώτα την κατάστασή μας. Αν δηλαδή βρισκόμαστε σε μια καλή μέρα όχι μόνο σωματικά αλλά και ψυχολογικά. Το ίδιο ακριβώς πρέπει να γνωρίζει και ο συνάδελφος που μας συνοδεύει. Αν σε έναν από τους δύο κάτι δεν πάει καλά, τραβιόμαστε παραέξω και κυνηγάμε σκάρους. Σαφώς, η γενική γνώση των ορίων μας δεν αρκεί, αφού η μία μέρα είναι διαφορετική από την άλλη. Το ίδιο συμβαίνει και από βουτιά σε βουτιά. Μπορεί να διαπιστώσουμε μεγάλες διαφορές από τη μία στιγμή στην άλλη. Το ότι κάποια στιγμή βουτήξαμε και επιχειρήσαμε επιτυχώς ξεβράχωμα στα τάδε μέτρα δε σημαίνει πως μπορούμε να το κάνουμε με την ίδια άνεση και σήμερα.

Σεβόμαστε λοιπόν το ξένο περιβάλλον που μας φιλοξενεί και προσπαθούμε να ακούσουμε με προσοχή αυτά που προσπαθεί να μας πει ο οργανισμός μας. Η βουτιά δεν πρέπει να εκβιάζεται.

Το μοναδικό σημείο που πρέπει να χτυπηθεί ο μεγάλος ροφός είναι το κεφάλι του. Σημείο G η περιοχή ανάμεσα από τα μάτια του και δύο - τρία εκατοστά προς τα πίσω.
Μην προσπαθήσει κανείς να πάρει ροφό στην τρύπα αν αυτός δεν έχει στρέψει το κεφάλι προς το μέρος του. Αν τον χτυπήσεις στο σώμα του έχεις δηλώσει αμέσως εθελοντής ταλαιπωρίας.
Το ψάρι της φωτογραφίας, μου κόστισε πάνω από τέσσερις ώρες ταλαιπωρίας επαναλαμβανόμενων βουτιών επειδή δεν είχα τη σύνεση να το χτυπήσω στο κεφάλι.

Όταν το βράχωμα είναι εξασφαλισμένο και πρόκειται να ξεκινήσουμε την επίπονη διαδικασία του ξεβραχώματος καθαρίζουμε το χώρο που θα κινούμαστε από κάθε επικίνδυνο αντικείμενο για τις ανεμπόδιστες βουτιές μας. Προσέχουμε για ξεχασμένα παλιά παραγάδια ή δίχτυα τα οποία πολύ προσεχτικά απομακρύνουμε από το χώρο δράσης μας. Μεγάλη προσοχή χρειάζεται στο σκοινί του όπλου το οποίο στο μεταξύ η άνωση θα το έχει ωθήσει προς την επιφάνεια και θα αιωρείται. Το σχοινί του είναι πολύ πιθανό να μας εμποδίζει, οπότε και το παραμερίζουμε σε σημείο που δεν θα ενοχλεί.

Στη σημαδούρα μας πρέπει να υπάρχει οπωσδήποτε μια βέργα από την οποία θα έχουμε αφαιρέσει το φτεράκι . Η άφτερη αυτή βέργα θα αποτελέσει ένα καλό εργαλείο στην περίπτωση που το θήραμά μας είναι ακόμα ζωντανό. Λίγες βολές ανάμεσα από τα μάτια του θα λυτρώσουν αυτό και θα ταλαιπωρηθούμε λιγότερο εμείς. Τα βραγχιακά του επικαλύμματα στην περίπτωση θανάτωσης θα χαλαρώσουν και η έξοδος του ψαριού θα γίνει πιο εύκολα . Και μια και μιλάμε για τα βράγχια του ροφού ποτέ δε θα βάλουμε το χέρι μας σε αυτά. Αν ένας μεγάλος ροφός αποφασίσει να τα κλείσει δε θα είναι καθόλου εύκολο να το ξαναβγάλουμε από εκεί. Χώρια που όταν το καταφέρουμε θα δούμε πως αποκτήσαμε ένα καταματωμένο χέρι.
Χρήσιμο επίσης θα ήταν να κουβαλάμε μαζί μας και την παλιά λαβή ενός όπλου που να ταιριάζει φυσικά στη βέργα που έχει χτυπήσει το ψάρι. Αν φτάνουμε την άκρη της βέργας μπορούμε να προσαρμόσουμε επάνω της τη σκέτη λαβή και να δημιουργήσουμε έτσι ένα πολύ ικανό ξεβραχωτήρι.

Πριν από κάθε βουτιά αγγίξτε το μαχαίρι ή καλύτερα τα μαχαίρια σας και βεβαιωθείτε πως βρίσκονται ασφαλισμένα στη θέση τους και σε άμεσα προσβάσιμα σημεία για τα χέρια σας. Εννοείται πως γνωρίζουμε για την αποτελεσματικότητά τους στο κόψιμο και πως δεν έχουν στομώσει η σκουριάσει. Το μαχαίρι του ποδιού να βρίσκεται στο εσωτερικό σημείο της γάμπας και όχι στο εξωτερικό μειώνοντας έτσι τους κινδύνους μπλεξίματος. Τυχόν ψαροβελόνες μέσης πρέπει να αφαιρούνται άμεσα και κατά την έναρξη κάθε κατάδυσης ο αναπνευστήρας να παραδίδεται στα χέρια του ζευγαριού.
Ο γάντζος πρόκειται για ένα εργαλείο που παραπέμπει σε μάλλον προϊστορικές εποχές. Όταν τον έχεις μαζί σου αισθάνεσαι πως θα σε βοηθήσει σε ξεβραχώματα και τότε δεν προσέχεις τις βολές σου στα μεγάλα μαύρα και μπλέκεις. Παρόλα αυτά μπορεί να σε γλυτώσει από πολύωρες καταστάσεις αν τον χρησιμοποιήσεις σωστά. Επέλεξε μια γερή ανοξείδωτη κατασκευή ειδικά αν αυτός που θα αγοράσεις είναι πτυσσόμενος. Πιστεύω πάντως πως το μοντέρνο κυνήγι θέλει σίγουρες βολές και ψάρια έξω από τρύπες.

Τέλος ποντίζουμε το αποσπώμενο της σημαδούρας μας σε τέτοιο σημείο που να μη μας ενοχλεί το σκοινί της. Πρώτα παρατηρούμε την κατεύθυνση των ρευμάτων και μετά το ποντίζουμε. Δεν είναι παράξενο αν έχουμε παρατήσει το βαρίδι οπουδήποτε, σε κάποια από τις αναδύσεις μας το σκοινί της σημαδούρας να μας βρεθεί εμπόδιο.
Εννοείται πως αν έχουμε βάρκα δεν την αγκυροβολούμε κοντά ή ακόμα χειρότερα πάνω από το σημείο βραχώματος.

Αν ένα κομμάτι της βέργας μας φαίνεται έξω από το θαλάμι του ψαριού είναι ενθαρρυντικό για τη συνέχεια. Αν η βέργα φαίνεται και κινείται από τα σπαρταρίσματα του μαύρου είναι π ά ρ α πολύ ενθαρρυντικό! Αν η βέργα είναι σε σημείο που δεν πιάνεται από το χέρι μας και μάλιστα ακίνητη ετοιμαστείτε για τη μάχη που πρόκειται να αρχίσετε.
Το αίμα σε συνδυασμό με την θολούρα θα δημιουργήσουν ένα απροσπέλαστο εμπόδιο για την οπτική μας επαφή με το σημείο που έχει καταφύγει γιαυτό δεν θα πρέπει να βιαστούμε τραβώντας κάτι το οποίο δεν πρόκειται να ξεκολλήσει από εκεί που βρίσκεται, αφού δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε σε πιο σημείο έχει στριμωχτεί και τι εμπόδια μεσολαβούν σε αυτό και εμάς.
Αφήνουμε λοιπόν κάποιο χρόνο να κυλήσει προκειμένου να καθαρίσει το θαλάμι του χτυπημένου ψαριού ή μπορούμε να κάνουμε ελαφριές πεδιλιές έξω από την τρύπα για να βοηθήσουμε στο γρηγορότερο καθάρισμα της θολότητας.

Αν ένας ροφός έχει βραχώσει για τα καλά δεν υπάρχει κανένας λόγος βιασύνης. Δεν υπάρχει περίπτωση να πάει πουθενά. Αυτό σημαίνει πως από βουτιά σε βουτιά έχουμε την ακριβή πολυτέλεια της απόλυτης χαλάρωσης. Αν είστε αγχωμένοι με την ιδέα του βραχωμένου θηρίου, κάντε μια βόλτα γύρω και ξεχαστείτε παρατηρώντας την γαλήνη του γύρω βυθού.
Γύρω από το χτυπημένο ψάρι είναι πολύ πιθανό να ξετρυπώσουν και άλλοι κάτοικοι του βυθού και μάλιστα πολύ κοντά στο θαλάμι που επιχειρούμε. Μου έχει τύχει να μαζεύονται διάφορα ψάρια κατά τη διάρκεια ξεβραχώματος και να παρατηρούν αυτά που συμβαίνουν. Ο νους μας όμως θα πρέπει να είναι στο χτυπημένο ψάρι και μόνο εκεί.

Μεγάλη προσοχή στις αναπνοές πριν την κατάδυση. Μπορεί άθελά σου να υπεραεριστείς. Βαθιές εισπνοές λοιπόν και πολύ αργές εκπνοές θα σας χαλαρώσουν πριν τη βουτιά στην επιφάνεια και θα διατηρήσουν τα επίπεδα των αερίων εκεί που πρέπει. Όσο βρισκόμαστε στον πυθμένα θα πρέπει συνεχώς να έχουμε κατά νου και την ανάδυση. Τα αποθέματα του οξυγόνου θα πρέπει να είναι υπεραρκετά για μια πολύ άνετη έξοδο από το νερό, λαμβάνοντας υπόψη ότι με το μυϊκό έργο που θα επιτελέσουμε, τα αποθέματα αυτά θα εξαντληθούν πολύ πιο γρήγορα απ΄ότι σε μια κατάδυση ρουτίνας.
Όταν κατά τη διάρκεια μιας κατάδυσης καταλάβουμε πως δεν θα έχουμε μια απολύτως άνετη ανάδυση είτε λόγω άγχους, είτε λόγω ελλιπούς εισπνοής αέρα, είτε λόγω κακών εξισώσεων ή και για οποιονδήποτε άλλο λόγο, θα πρέπει να διακόψουμε την κατάδυση αυτή άμεσα! Θα έχουμε πολλές ευκαιρίες να επιτύχουμε την άνετη βουτιά. Η βιασύνη είναι ο εχθρός και η λογική ο σύμμαχος.

Τελευταία ένας καλός φίλος και εξελισσόμενος ψαροκυνηγός από τα μέλη μας εδώ στο GD μου εξομολογήθηκε πως χρησιμοποίησε πέντε μήκη σκοινιού στο δυνατό του όπλο για να πάρει ένα ροφό. Το ψάρι χάθηκε. Όλα τα άλλα τα είχε κάνει τέλεια. Τα πέντε όμως μήκη σκοινιού σημαίνουν για το ψάρι οκτώ ολόκληρα μέτρα ελευθερίας κινήσεων αν η βέργα μας δεν το έχει πλήξει καίρια. Φαντάζεστε που θα ήθελε να καταφύγει ένα πονεμένο και τρομαγμένο πλάσμα; Εγώ φαντάζομαι στο βαθύτερο, σκοτεινότερο και στενότερο σημείο μιας μεγάλης συστάδας βράχων. Και μετά το ψάρι αυτό δε βγαίνει, όσο καλή διάθεση και να έχουμε να το καταφέρουμε!

Έχοντας μεγάλη εμπειρία στο κυνήγι των επινέφελων καταθέτω πως την τελευταία δεκαετία δεν μου έχει συμβεί κανένα βράχωμα. Είναι κάτι για το οποίο θα ήθελα να μου επιτρέψετε να αισθάνομαι κάποια υπερηφάνεια σαν αποτέλεσμα στην προσπάθεια να εξελίξω το κυνήγι μου. Όταν αντιληφθώ ροφό ικανού μεγέθους έξω από το θαλάμι του, η πρώτη μου κίνηση είναι να μαζέψω στο μουλινέ τα δύο από τα τρία μήκη του σκοινιού του όπλου μου και να χαλαρώσω το φρένο του. Όταν φθάσω σε απόσταση βολής, το ένα χέρι πιέζει την σκανδάλη του όπλου και το άλλο βρίσκεται σε ετοιμότητα. Αμέσως μετά το πάτημα της σκανδάλης το ελεύθερο χέρι πιάνει το σκοινί τραβώντας το ψάρι προς το μέρος μου. Ταυτόχρονα με ισχυρές πεδιλιές απομακρύνομαι από τα βράχια που χτυπήθηκε ο ροφός. Όλα αυτά συγχρονισμένα δίνουν εκπληκτικά πολλές πιθανότητες να αναδυθώ με το θήραμα από την πρώτη κιόλας βουτιά.

Στις περιπτώσεις που η βολή έχει γίνει στον προθάλαμο και διαπιστώνω την παραμικρή κόντρα εκ μέρους του ψαριού αναδύομαι ελευθερώνοντας σκοινί από το μουλινέ μέχρι την επιφάνεια. Προσοχή! Εδώ δεν αφήνω καθόλου να χαλαρώσει το τεντωμένο σκοινάκι. Ο ροφός θα πάρει τα παραμικρά μπόσικα και θα τα εκμεταλλευτεί. Μέχρι να αναδυθώ αισθάνομαι την τάση του. Καταλαβαίνω πόση δύναμη διαθέτει ή πόσο καίρια χτυπήθηκε. Στην επιφάνεια καταλύτης είναι το ζευγάρι μας.
Ο ένας συντηρεί το τέντωμα του σκοινιού με συνεχείς πεδιλιές και ο ξεκούραστος βουτάει. Όταν ο καταδυόμενος φθάσει στο επιχειρησιακό βάθος και πιάσει τη βέργα, το ζευγάρι θα πρέπει να χαλαρώσει το τέντωμα. Μετά είναι θέμα δυνατού και αποφασιστικού τραβήγματος για να εξέλθει από το προθαλάμι και να βρεθεί στα χέρια μας.
Κάποιες φορές δεν χρειάζεται μόνο να τραβάμε αλλά και να σπρώχνουμε. Αυτό ενδέχεται να δημιουργήσει στο ψάρι μια χαλάρωση για δέκατα του δευτερολέπτου αφού νομίζει πως το μέλημα του εχθρού του είναι το ωθήσει προς τα βαθύτερα σημεία του θαλαμιού. Τότε σε μια πιθανή του αντίδραση να ξαναβολευτεί στο αρχικό σημείο το ένα χέρι μας πρέπει να είναι σε ετοιμότητα να τραβήξει το σκοινί ή ακόμα καλύτερα τη βασική βέργα.
Αν αυτή η μέθοδος δεν αποδώσει με τις δύο ή τρεις φορές δε θα αποδώσει ποτέ στο ίδιο ψάρι.

Μη πιστεύετε πως μόνο η μυϊκή σας δύναμη είναι αυτή που θα σας χαρίσει το βραχωμένο ψάρι. Σαφώς και αυτή παίζει κάποιο ρόλο, αλλά τον ρόλο του πρωταγωνιστή τον έχει το μυαλό μας. Μην ανεβοκατεβαίνετε άσκοπα τραβολογώντας μια βέργα επίσης άσκοπα. Ειδικά μετά από ισχυρά τραβήγματα αν καταλάβετε πως το ψάρι δεν έχει μετακινηθεί ούτε εκατοστό. Αυτό θα σας εξουθενώσει πολύ σύντομα. Και σωματικά και ψυχολογικά. Κάντε ένα νοερό πλάνο πριν από την κάθε βουτιά σας. Αξίζουν κάποιες βουτιές για να παρατηρήσετε μόνο και μόνο πως έχει η κατάσταση. Ψάξτε για άλλα προσβάσιμα σημεία για το όπλο σας. Κάποιες φορές η λύση μπορεί να έρθει από ένα νέο χτύπημα στο κοτσάνι της ουράς με μια βέργα με φτεράκι. Αυτό μπορεί να δημιουργήσει ένα καλό μοχλό τραβήγματος και να αλλάξει την κατάσταση υπέρ μας.

Κοιτάξτε για τα σημεία του θαλαμιού που καταφέρνει να εισχωρήσει το φως της ημέρας. Μπορεί να πρόκειται για άλλες εισόδους - εξόδους και να είναι κατά πολύ προτιμότερο να επιχειρήσουμε από αυτές αντί αυτής που χτυπήθηκε το ψάρι.
Αν ανακαλύψετε να ανοίγματα αυτά και πριν κάνετε οτιδήποτε αναδυθείτε, σκεφτείτε και κάντε ένα νέο πλάνο επιχείρησης . Μη φορτώσετε χωρίς λόγο με βέργες το ροφό, αυτό ενδέχεται να δυσκολέψει περισσότερο μια ήδη δύσκολη κατάσταση.

Όταν θα χρειαστεί να τραβήξουμε προσπαθούμε με μικρά, δυνατά και απότομα τραβήγματα. Αν ο ροφός ξεκολλάει εκατοστό - εκατοστό θα το καταλάβουμε. Η συνεχόμενη έλξη αποδυναμώνει περισσότερο εμάς και λιγότερο το ψάρι. Άσε που συνήθως δεν είναι αποτελεσματική.
Δεν κάνουμε ποτέ σπείρες το σκοινί του ψαροτούφεκου γύρω από το χέρι μας και δε χωνόμαστε σε τρύπες που μπορεί να προκαλέσουν το δικό μας βράχωμα!

Με την πάροδο της ώρας και μετά από κάμποσες ανεπιτυχείς προσπάθειες, θα αρχίσει να επέρχεται η κόπωση. Οι πιθανότητες για κάποιες κράμπες αυξάνονται, το γαλακτικό οξύ δεν θα επιτρέψει στους μύες των ποδιών να λειτουργούν σωστά. Αυτά σε συνδυασμό με το κρύο που πιθανά επικρατεί στον πυθμένα και με το άγχος για να ξεμπερδεύουμε γρήγορα, μπορεί να οδηγήσουν σε επικίνδυνο περιστατικό.
Εδώ τα μεγάλα διαλλείματα επαναφοράς θα μας βοηθήσουν να κρατήσουμε το σώμα μας σε καλή κατάσταση, αλλά περισσότερο να διατηρήσουν την διαύγεια του νου σε επιθυμητά επίπεδα. Αν υπάρχει σκάφος κοντά μας θα βοηθήσει πολύ στην ξεκούρασή μας. Αν δεν υπάρχει, καλό θα ήταν να αναζητήσουμε την έξοδο από τη θάλασσα για την αναπλήρωση των χαμένων υγρών του οργανισμού και γιατί όχι για ένα ημίωρο υπνάκο.

Κατά τα χειμερινά ξεβραχώματα έχουμε εχθρό εκτός των άλλων την υποθερμία και την πολύ μικρή ημέρα. Όποιος αισθανθεί ρίγη που γίνονται όλο και πιο ισχυρά θα πρέπει άμεσα να εξέλθει από τη θάλασσα για να φροντίσει την επαναφορά του εαυτού του σε κανονική θερμοκρασία.

Ένα ερώτημα που μου τίθεται τακτικά είναι στο ποιόν τελικά ανήκει το ψάρι του ξεβραχώματος. Η απάντηση είναι νομίζω αυτονόητη. Δεν ανήκει ούτε σε αυτόν που το χτύπησε ούτε σε αυτόν που το ξεβράχωσε. Ανήκει στην εξόρμηση και σε όσους συμμετείχαν σε αυτή. Έτσι για να μην αιωρείται κανένας ανόητος ανταγωνισμός και για να υπάρχει πάντα η προθυμία και από τα δύο μέρη της επανασυμμετοχής σε ίδιο περιστατικό.

Η επιπολαιότητα δεν θα πρέπει να μας οδηγεί σε κινήσεις με αμφίβολα αποτελέσματα. Στο κάτω κάτω το ζευγάρι μας δεν φταίει σε τίποτα να χάσει την εξόρμησή του για τη δική μας απερισκεψία. Σωστός εξοπλισμός λοιπόν και κρύο αίμα θα μας οδηγήσουν σε θετικό αποτέλεσμα. Λάθος εξοπλισμός (και μιλάω περισσότερο για το όπλο) και ψυχική ταραχή σίγουρα θα μας οδηγήσουν στα οδυνηρά μονοπάτια του ξεβραχώματος.

Όταν δούμε πως ο ήλιος κοντεύει να βασιλέψει τα παρατάμε. Αν η εξόρμηση είναι μονοήμερη τα μαζεύουμε και φεύγουμε. Παραδεχόμαστε την ήττα μας, αναγνωρίζουμε πόσο μικροί είμαστε σε αυτό το ξένο περιβάλλον και αναλογιζόμαστε τα λάθη μας για να μην υπάρξει και άλλη τέτοια φορά. Δεν αξίζει σε ένα βασιλιά να πεθαίνει κατ΄αυτό τον τρόπο. Με τέτοια βασανιστήρια! Δικαιούται ένα αξιοπρεπέστερο τέλος. Και αυτό δεν είναι ποίηση. Είναι μια μεγάλη αλήθεια.
Αν πρόκειται να διανυκτερεύσουμε , καργάρουμε το ψάρι με τη σημαδούρα μας ή με ένα ποντισμένο καλαδούρι μισό μέτρο κάτω από την επιφάνεια και επιστρέφουμε την επόμενη. Στην καλύτερη περίπτωση θα έχει αποφασίσει να εγκαταλείψει την ασφάλεια του θαλαμιού και να ψυχορραγεί εκεί γύρω, οπότε με μια νέα βολή το φέρνουμε στην επιφάνεια. Μη επιχειρήσετε να το πιάσετε με τα χέρια θεωρώντας το νεκρό, γιατί μπορεί να εμπλακείτε σε νέα διαδικασία ξεβραχώματος χωρίς λόγο.
Το άλλο το σενάριο, το άσχημο, είναι το ψάρι να μην έχει κουνηθεί ρούπι από τη θέση του. Προσπαθήστε μερικά τραβήγματα μήπως έχει εξουθενωθεί από την αιμορραγία των βολών και έχει χαλαρώσει το στρίμωγμα του.

Μην υποτιμήσεις ποτέ τη δύναμη που μπορεί να έχει ένα δεκάκιλο ψάρι στο νερό. Είναι ικανό να πάει υποβρύχιο περίπατο τα ογδόντα σου κιλά με μεγάλη άνεση.

Μιλάμε για το ροφό κύριοι! Το βασιλιά των βράχων!
Μιλάμε για το ψάρι φαινόμενο που έχει καταφέρει να κρατήσει κοντά του ένα πολύ μεγάλο αριθμό συναδέλφων υποβρύχιων κυνηγών, στριμωγμένο σε μια σκοτεινή στενωσιά, βραχωμένο από ένστικτο αυτοσυντήρησης, χωρίς την παραμικρή τάση επιθετικότητας..

...απλά αμυνόμενο.