Πέμπτη 22 Ιουλίου 2010

Το ψάρεμα ενός μεγάλου......


Πάντα θεωρούσα τον Οκτώβρη ένα από τους καλύτερους ψαρευτικούς μήνες κι αυτό γιατί μετά τους θορύβους των σκαφών αναψυχής και των κολυμβητών του θέρους, οι παραλίες ησυχάζουν και η υποβρύχια ζωή αποκτά κάποια ζωντάνια. Μεγάλοι ροφοί ανεβαίνουν σε ρηχότερα νερά για τις φθινοπωρινές τους διακοπές και εύκολα καταλαβαίνει κάποιος ότι προέρχονται από τα βαθιά εξαιτίας του πολύ μαύρου χρώματος τους.......



.......Το ανέβασμα αυτό κρατάει 40-50 ημέρες με αρχή τα μέσα Σεπτέμβρη και τέλος τις αρχές Νοέμβρη εάν δε μεσολαβήσουν κακοκαιρίες. Πολλοί από αυτούς τους ροφούς είναι επιρρεπείς στο υποβρύχιο κυνήγι αφού μάλλον δεν έχουν ξαναδεί δύτη. Έτσι αρκετοί ψαροκυνηγοί έκαναν το σεφτέ τους σε μεγάλα ψάρια κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Το Σάββατο 22/10 απόλαυσα δύο 5άρηδες ήρεμους ροφούς και το θαυμάσιο οικοσύστημα που είχαν δημιουργήσει τριγύρω τους. ¶φθονοι κακαρέλοι και ένα μεγάλο κοπάδι σηκιών περιφερόντουσαν γύρω από τα μαύρα ενώ 3 δίκιλες συναγρίδες έκοβαν βόλτες λίγο πιο μακριά .Όλα αυτά σε ένα βάθος 10 -12 μέτρων.

Με μεγάλη προσοχή χτύπησα 2 σηκιούς που είχαν ξεκόψει κάπως από το κοπάδι και ξανοίχτηκα για τα βαθύτερα αφήνοντας τα ερωτευμένα (?) μαύρα στην ησυχία τους. Μετά από κάμποσα πλαναρίσματα είδα ένα μεγάλο κατάμαυρο όγκο να τρυπώνει ήρεμα σε μια μικρή συστάδα βράχων. Λίγα μέτρα πριν φτάσω στον βυθό ο ροφός αποφάσισε να αλλάξει κρυψώνα και κατέφυγε σε μια πολύ μεγαλύτερη συστάδα 20 μέτρα μακρύτερα. Φακό δεν χρησιμοποιώ εδώ και αρκετά χρόνια αλλά εφαρμόζω το σύστημα κλεισίματος του ενός ματιού ήδη από την επιφάνεια και το ανοίγω μόνο όταν φθάνω στο θαλάμι που θέλω να ψάξω. Σαν τεχνική μπορεί να βοηθήσει πολλούς να απαλλαγούν από το φακό.

Σε μία από τις προσπάθειες για τον εντοπισμό του τον είδα από ένα παράθυρο που έκρινα ικανοποιητικά μεγάλο για να βγει .Η βολή έγινε σε πρώτο χρόνο και το ψάρι γύρισε ανάποδα νεκρό .Εδώ θα τελείωνε και το story αλλά το ψάρι δε χωρούσε να βγει από εκεί που το κτύπησα έτσι έκοψα το σκοινάκι και άρχισα να το σπρώχνω με το 100άρι προς τη μεριά που είχε εισέλθει. Κοντολογίς με χρέωσε με 20 επιπλέον βουτιές αναγκάζοντας με να παίξω ένα παράξενο υποβρύχιο χόκεϊ με μπάλα το ροφό και μπαστούνι το όπλο , χρησιμοποιώντας τα λίγα ανοίγματα που έκαναν τα μεγάλα βράχια στο σημείο ένωσης τους μέχρι που τελικά τον ξετρύπωσα. Η ζυγαριά σταμάτησε στα ………. κιλά (έλα κάντε μια εκτίμηση) , το στομάχι του περιείχε λίγα φύκια και μια πέτρα διαμέτρου 4 cm τίποτε άλλο.

Υ.Γ. Χτες διαβάζοντας σε άλλο topic για την αυτοσυγκράτηση που έδειξε ένας συνάδελφος σε ένα αντίστοιχο ροφό σκέφτηκα πως ήδη έχει αρχίσει μια εποχή υποβρύχιου κυνηγιού πιο σκεπτόμενη από αυτή της δικής μου γενιάς. Ας δείξουμε εγκράτεια αλλά περισσότερο στα άτομα που είναι σε αναπαραγωγική ηλικία και στα δύστυχα μικρά μαυράκια που ζητούν απεγνωσμένα μια ευκαιρία να μεγαλώσουν.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

ΠΟΤΕ ΧΩΡΙΣ ΖΕΥΓΑΡΙ !!!

Όπως είπε κι ένας σοφός :

"Η θάλασσα δεν πνίγει. Εμείς πνιγόμαστε σ΄αυτή"

Αν πας για απαιτητικό υποβρύχιο κυνήγι μονάχος, οι πιθανότητες ενός επικίνδυνου περιστατικού είναι αυξημένες...

Γι΄αυτό βρες κάποιον με τις ίδιες δυνατότητες με σένα και απολαύστε το υπέροχο χόμπι μας....