Πέμπτη 22 Ιουλίου 2010

Ιούνιος στο Ιόνιο


Ο μήνας που διανύουμε, μαζί με τον Σεπτέμβρη και Οκτώβρη, ψαρευτικά είναι από τους καλύτερους του χρόνου.
Το πρώτο Σ/Κ μετά την απαγόρευση δεν κατάφερα να βρεθώ στη θάλασσα, αλλά αυτό δεν θα το έχανα με τίποτα. Σάββατο πρωί λοιπόν σε μια περιοχή τελείως κοφτή. Το θερμοκλινές ήταν στη ζώνη των 12 – 13 μέτρων. Βρήκα ένα υπέροχο πόστο και ξεκίνησα τα καρτέρια παρέα με το «ψιλό» που βρισκόταν στο ίδιο βάθος. Αλλά άδικα. Τα μικρόψαρα παρέμεναν εντελώς ήσυχα μη δίνοντας μου καμία ελπίδα πως εκεί γύρω κυνηγούν τα πελαγίσια. Μετά από λίγη ώρα άρχισα να βαριέμαι και παράτησα την ιδέα του καρτεριού. Κάποιες βαθιές βουτιές μου χάρισαν ωραίες εικόνες από σαργούς, στήρες και μάλλον από μία σφυρίδα, όμως τα βάθη που έπαιζαν τα ψάρια ήταν υπερβολικά μεγάλα.

Αλλαγή λοιπόν σε ένα ομαλά βαθυνόμενο τόπο, ήπιας διαμόρφωσης αλλά με κατά τόπους εντυπωσιακές βραχώδεις εξάρσεις. Αρκετοί σαργοί και σηκιοί........


.......και αρκετά μαύρα μεγέθους 2 και 3 κιλών συνέθεταν ένα ζωντανό υποβρύχιο τοπίο. Εγώ όμως αναζητούσα κάτι σε μεγαλύτερο μέγεθος και αυτό δεν άργησε πολύ να συμβεί.

Το ψάρι εντοπίστηκε από την επιφάνεια καθισμένο στο τελείωμα της συστάδας βράχων, πάνω σε μια επίπεδη πέτρα ντυμένο με όλα του τα χρώματα και στραμμένο προς το πέλαγος. Πάντως επειδή φαινόταν να βρίσκεται σε ετοιμότητα φυγής, θεώρησα πως θα ήταν καλύτερα να μη κάνω κατά μέτωπο κατάδυση αλλά να βουτήξω από πολύ πιο μακριά, χαμένος από το οπτικό του πεδίο. Κάνοντας λοιπόν τον τελείως αδιάφορο άλλαξα την πορεία πλεύσης μου κατά 90 μοίρες,

Ο ροφός παρέμεινε στη θέση του και αφού απομακρύνθηκα αρκετά μέτρα πήρα μια τεράστια εισπνοή, καταδύθηκα μέχρι τον βυθό και άρχισα να τον πλησιάζω κινούμενος εξαιρετικά αθόρυβα, εκτελώντας με ακρίβεια το πλάνο βουτιάς που είχα σχεδιάσει για την προσέγγιση του. Όταν πια το μόνο που μας χώριζε ήταν ένας μικρός βράχος, τέντωσα το δεξί μου χέρι κρατώντας το 100άρι και με το αριστερό έδωσα στο σώμα μου μια μικρή ώθηση αργής ανάδυσης.

Νάτο!!! Ένα εκατοστό από το κεφάλι του, άλλο ένα κι άλλο ένα. Η ράχη του, που ήδη φαινόταν, ήταν στολισμένη με τα αγκάθια του όρθια, σε μια επίδειξη μεγαλοπρέπειας του όγκου του, αλλά η πείρα μου το μετέφρασε σαν ένδειξη φυγής στο επόμενο δευτερόλεπτο. Όντως έκανε μια κίνηση φυγής προς το θαλάμι του αλλά κατάφερε να προχωρήσει μόνο λίγα εκατοστά προς αυτό και γύρισε ανάποδα αφού ήταν ήδη νεκρό με μια χειρουργική βολή 2 εκατοστά πίσω από το αριστερό του μάτι.

Το ζευγάρι μου κατάφερε να τσακώσει κάποιους σηκιούς και αφού συμφωνήσαμε πως δεν είχε πια άλλο νόημα μαζέψαμε το σκάφος και βγήκαμε στην παραλία, τεμαχίσαμε το ροφό στα δύο, μοιραστήκαμε και τα άσπρα και ξεκινήσαμε για την Πάτρα χαρούμενοι.

Στο γυρισμό, τα καλύτερα των Barclay James Harvest μου κράτησαν καλή συντροφιά, γυρνώντας με νοερά πίσω σε μια εποχή παλιότερη, τότε που απεγνωσμένα αναζητούσα όχι να χτυπήσω αλλά να δω τον πρώτο μου ροφό και δεν τα κατάφερνα.

Καλό καλοκαίρι!!! Και μάλλον προβλέπεται καλό

Δεν υπάρχουν σχόλια:

ΠΟΤΕ ΧΩΡΙΣ ΖΕΥΓΑΡΙ !!!

Όπως είπε κι ένας σοφός :

"Η θάλασσα δεν πνίγει. Εμείς πνιγόμαστε σ΄αυτή"

Αν πας για απαιτητικό υποβρύχιο κυνήγι μονάχος, οι πιθανότητες ενός επικίνδυνου περιστατικού είναι αυξημένες...

Γι΄αυτό βρες κάποιον με τις ίδιες δυνατότητες με σένα και απολαύστε το υπέροχο χόμπι μας....