Ο ορισμός του μοντέρνου ψαροκυνηγού κατ' εμέ...

Ο υποβρύχιος κυνηγός κατάφερε να αποτελέσει κρίκο στην υποθαλάσσια ζωή (μάλλον στο θάνατο) μόνο εδώ και λίγες δεκαετίες.

Ο άνθρωπος σαν ον της υπερβολής, δεν θα μπορούσε και εδώ να μη βάλει με άσχημο τρόπο το χεράκι του. Έτσι εκμεταλλευόμενος στο έπακρο την τεχνολογία άρχισε να κάνει εκατόμβες ψαριών. Οι εικόνες από βάρκες γεμάτες με ανυποψίαστα θηράματα κάθε είδους και μεγέθους, πρόσφεραν αίγλη στους θύτες, έχοντας στο πλευρό τους αυλικούς που έμαθαν να επικροτούν το «περισσότερο» και όχι το ποιοτικότερο. Ο ειδικός τύπος από τη μεριά του με αυτά έβλεπε ότι πουλούσε κι αυτά προωθούσε.

Όμως στις μέρες μας η αναπόφευκτη τραγική μείωση των ιχθυαποθεμάτων στην ρηχή παράκτια ζώνη, ανάγκασε κάποιους ψαροκυνηγούς να αναθεωρήσουν πολλά πράγματα πάνω στο κυνήγι τους.
Θέλοντας να καταθέσω την ταπεινή μου άποψη στο ηθικό μέρος του «μοντέρνου» θα έλεγα πως μοντέρνος ψαροκυνηγός είναι αυτός που :

Η υποβρύχια πορεία μου.....

Καλοκαίρι 1968. Η οικογένεια επιτέλους κατέβηκε από τα χωριουδάκια της ορεινής Ναυπακτίας, όπου οι γονείς υπηρετούσαν σαν δημόσιοι υπάλληλοι με νέο προορισμό την Πάτρα. Νέοι φίλοι, νέες εικόνες ,νέες προκλήσεις. Μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις ήταν η θάλασσα. Εγώ ήμουν ήδη 7 χρονών αλλά από μπάνιο τίποτα. Μου αγόρασαν ένα σωσίβιο και μια τεράστια οβάλ μάσκα, η οποία δεν εφάρμοζε με καμία δύναμη στο πρόσωπο μου και έβαζε μεγάλες ποσότητες νερού από παντού.

Σύντομα εγκατέλειψα το σωσίβιο, όχι γιατί έμαθα να κολυμπάω αλλά γιατί με δυσκόλευε στις παρατηρήσεις του βυθού. Ένας κόσμος μαγικός. Ότι έβλεπες στη θάλασσα ήταν καινούργιο. Τα κοχύλια, τα καβούρια, οι σαλιάρες, οι αχινοί ήταν οι πρώτοι μου δάσκαλοι στον καινούργιο αυτό κόσμο, η μάσκα κολλημένη στα μούτρα μου και η παχουλή κοιλιά μου γδερνόταν στα χαλίκια της ακροθαλασσιάς …………..

……..17 χρονών πια και οι κόντρες με τους φίλους με είχαν κάνει δεινό κολυμβητή. Όχι μόνο στην κολύμβηση επιφανείας αλλά και στα μακροβούτια. Μετρούσα 20 μεγάλες απλωτές υποβρυχίως κι εκεί που έβγαινα φάνταζε πολύ μακριά. Ά! και με τα μάτια ανοιχτά ε; Στο τέλος των μακροβουτιών αυτών εκεί που η θάλασσα άρχιζε να βαθαίνει και το σιελ χρώμα της άρχιζε να γίνεται πιο σκούρο κοιτώντας το βυθό, ένοιωθα μια περίεργη έλξη. Δεν είμαι σίγουρος αλλά νομίζω πως η αίσθηση αυτή ήταν που με καλούσε για το επόμενο μακροβούτι, για την επόμενη βουτιά. Αγόρασα και μια μάσκα της προκοπής και να βουτιές και νέες ανακαλύψεις........

ΨΑΡΟΤΟΥΦΕΚΟ………ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΒΗΜΑΤΑ

Γράφουν οι Κώστας Ανδρεόπουλος και Χρήστος Παπαναστασίου


Αποφάσισες λοιπόν να εισέλθεις στον κόσμο των ψαροκυνηγών!!

Η θάλασσα πάντα σε έλκυε, πιθανόν κάποιοι φίλοι σου ή ένας στενός συγγενής να ασχολείται με το υποβρύχιο ψάρεμα και να σου έχει μεταδώσει τη φλόγα. Αν ισχύει το δεύτερο, θα έχεις και το πλεονέκτημα να χρησιμοποιήσεις κάποια βασικά κομμάτια εξοπλισμού που διατηρούν μια συναισθηματική γοητεία! Όμως τίποτα δε συγκρίνεται με το συναίσθημα και την ελάχιστη αγωνία όταν μπαίνεις σε ένα κατάστημα ειδών υποβρύχιας αλιείας για να διαλέξεις ή να αγοράσεις επιτέλους «εκείνη τη στολή στη βιτρίνα»!

Συνταγή για ροφό "σκορδάτο"

Ροφός σκορδάτος στα κάρβουνα :

Το τελείωμα ενός ψαρέματος είναι το τραπέζι με τους φίλους που συμμετείχαν σε αυτό. Το μέγεθος του συλληφθέντος ροφού επιτρέπει το ψήσιμο στα κάρβουνα. Για κάποιους που η γεύση του ροφού δεν τους είναι ιδιαίτερα λεπτή προτείνω :

Ιούνιος στο Ιόνιο

Ο μήνας που διανύουμε, μαζί με τον Σεπτέμβρη και Οκτώβρη, ψαρευτικά είναι από τους καλύτερους του χρόνου.
Το πρώτο Σ/Κ μετά την απαγόρευση δεν κατάφερα να βρεθώ στη θάλασσα, αλλά αυτό δεν θα το έχανα με τίποτα. Σάββατο πρωί λοιπόν σε μια περιοχή τελείως κοφτή. Το θερμοκλινές ήταν στη ζώνη των 12 – 13 μέτρων. Βρήκα ένα υπέροχο πόστο και ξεκίνησα τα καρτέρια παρέα με το «ψιλό» που βρισκόταν στο ίδιο βάθος. Αλλά άδικα. Τα μικρόψαρα παρέμεναν εντελώς ήσυχα μη δίνοντας μου καμία ελπίδα πως εκεί γύρω κυνηγούν τα πελαγίσια. Μετά από λίγη ώρα άρχισα να βαριέμαι και παράτησα την ιδέα του καρτεριού. Κάποιες βαθιές βουτιές μου χάρισαν ωραίες εικόνες από σαργούς, στήρες και μάλλον από μία σφυρίδα, όμως τα βάθη που έπαιζαν τα ψάρια ήταν υπερβολικά μεγάλα.

Αλλαγή λοιπόν σε ένα ομαλά βαθυνόμενο τόπο, ήπιας διαμόρφωσης αλλά με κατά τόπους εντυπωσιακές βραχώδεις εξάρσεις. Αρκετοί σαργοί και σηκιοί........

Το ψάρεμα ενός μεγάλου......

Πάντα θεωρούσα τον Οκτώβρη ένα από τους καλύτερους ψαρευτικούς μήνες κι αυτό γιατί μετά τους θορύβους των σκαφών αναψυχής και των κολυμβητών του θέρους, οι παραλίες ησυχάζουν και η υποβρύχια ζωή αποκτά κάποια ζωντάνια. Μεγάλοι ροφοί ανεβαίνουν σε ρηχότερα νερά για τις φθινοπωρινές τους διακοπές και εύκολα καταλαβαίνει κάποιος ότι προέρχονται από τα βαθιά εξαιτίας του πολύ μαύρου χρώματος τους.......

Η σεμπριά με τους ροφούς.... Μιά παλιά καλή συμφωνία

Σεμπριά (εκ της σλάβικης λέξης sebru) = συνεταιρισμός, συμφωνία
Σέμπρος = Συνέταιρος

Την Κυριακή το πρωί αφού βολεύτηκε η οικογένεια στην παραλία, πήρα το δικό μου υποβρύχιο δρόμο προς τα μέρη του Βρασίδα………

Ο Βρασίδας είναι ένας τεράστιος ροφός στη μέση του πουθενά, με τον οποίο γνωριζόμαστε αρκετά χρόνια. Είναι τακτικός καλοκαιρινός παραθεριστής αφού έρχεται στο θαλάμι του κάθε Απρίλη και αναχωρεί τέλη Οκτώβρη........

Όταν οι μαύροι γίγαντες βραχώσουν.....

Στους φίλους που έφυγαν....

Όταν συμβαίνει να βραχώνει ένα μαύρο ψάρι το μόνο σίγουρο είναι πως κάτι δεν έχουμε κάνει καλά. Μπορεί να δηλώνει αδυναμία εξοπλισμού, απειρία, απερισκεψία, κακή εκτίμηση της απόστασης βολής και ενίοτε του μεγέθους του θηράματος, βιασύνη προκειμένου να κατακτήσουμε το τρόπαιο που θα μας κατατάξει (νομίζουμε) μεταξύ των μεγάλων (νομίζουν) του χώρου.

Η αλήθεια είναι πως το βράχωμα δε θα πρέπει να συμβαίνει ποτέ! Δυστυχώς όμως κάποιες φορές θα συμβεί. Τότε λοιπόν θα πρέπει να γνωρίζουμε κάποια πράγματα που θα μας βοηθήσουν να έχουμε ένα καλό τελικό αποτέλεσμα και για το ψάρι αλλά περισσότερο για μας, επιστρέφοντας τον εαυτό μας σώο και αβλαβή εκεί που οι δικοί μας περιμένουν να επιστρέψουμε........

Ο κόσμος των σηκιών

Το ψάρι

Sciaena umbra ο κοινός μας σηκιός ή παντελής, ή οσκιός, ή απόσκι. Λανθασμένα αναφέρεται σαν μυλοκόπι, αφού αυτό πρόκειται για στενό συγγενή του, με αρκετές ομοιότητες αλλά με πολύ μεγαλύτερες διαστάσεις και με μεγάλη σπανιότητα .

Η κοινή του ονομασία είναι πιθανό να προέρχεται από την αρχαία Ελληνική λέξη «σκαιός» αλλά όχι με την ευρύτερη έννοια του «σκοτεινός», αλλά εκείνου που αρέσκεται να συχνάζει στα σκαιώδη μέρη (σκοτεινά - υποφωτισμένα).

Όντως τις συννεφιασμένες ημέρες είναι πιθανότερη η κυκλοφορία...........

Ο κόσμος των σαργών

Ο κοινός σαργός παραμένει ακόμα και στις μέρες μας ένα από τα είδη σε επάρκεια, ίσως εξαιτίας της μεγάλης προσαρμοστικότητας που δείχνει να διαθέτει σε κάθε είδους βυθό, του αρκετά υψηλού δείκτη νοημοσύνης, αλλά και του μεταναστευτικού χαρακτήρα που εμφανίζει κάποιες περιόδους του χρόνου. Η αριθμητική του υπεροχή απέναντι στα άλλα άσπρα, η μεγάλη θηρευτική του αξία, η νοστιμιά του, αλλά και η καταξίωση μέσα στον κύκλο των ψαροκυνηγών, εκείνων που επιτυγχάνουν τακτικά καλές ψαριές με σαργούς, τον έχει καταστήσει ένα αξιοζήλευτο θήραμα και το κυνήγι του έχει αποκτήσει το δικό του πολυάριθμο fun, που ολοένα και μεγαλώνει.

Το σαργό μπορούμε να τον συναντήσουμε παντού..............